wycieczki-ornitologiczne.pl

Cześć!
W niedzielę 23 czerwca mieliśmy przyjemność poprowadzić wycieczkę w nieco odmiennych okolicznościach. Tym razem obserwowaliśmy ptaki na starorzeczu Narwi w okolicy Gnojna, obserwacje prowadziliśmy z rowerów wodnych, w towarzystwie i przy asekuracji łodzi ratunkowej pułtuskiego WOPR. Była to pierwsza z trzech tego typu wycieczek, które będziemy dla Was prowadzić. Kolejna odbędzie się 21 lipca w Chmielewie, również nad Narwią. Wycieczki odbywają się w ramach projektu „Narew – ostoja życia” organizowanego przez Stowarzyszenie Wspólnota Polska. Więcej na temat samego projektu można przeczytać tutaj: https://pultusk24.pl/artykul/narew-ostoja-zycia/701636
My natomiast, zgodnie z naszym zwyczajem, podejdziemy do tematu od strony ornitologicznej. Zatem spieszymy z informacjami, że tego dnia, na starorzeczu obserwowaliśmy: zimorodki, rodzinę nurogęsi (w tym wypadku oznacza to samicę z młodymi, bo udział samca w tym przedsięwzięciu kończy się z chwilą zniesienia jaj przez samicę), śmieszki, rybitwy rzeczne, krzyżówki, dwa gatunki łabędzi – niemego i krzykliwego, a także wilgi, grzywacze, myszołowy i kilka jeszcze gatunków z wróblowych.
Zapraszamy do udziału w kolejnych wycieczkach z cyklu „Narew – ostoja życia”, udział w nich jest bezpłatny.
Pozdrawiamy. Marek Twardowski i Rafał Wyszyński.

W sobotę 8 czerwca, wspólnie z Nadleśnictwem Wyszków zorganizowaliśmy wyjście do lasu pod hasłem „Ptasie śpiewy i las o świcie”. Zajęcia miały na celu przybliżyć tematykę śpiewu i komunikacji głosowej u ptaków. Rozpoczęliśmy wcześnie rano, bo o godzinie 3:00 w ośrodku szkoleniowym przy siedzibie biura nadleśnictwa. Zebrała nam się grupa zwycięzców nad budzikami, a niektórzy z nich zdołali nawet pokonać traskę z Warszawy i przybyć na czas (gratulujemy!). Krótko opowiedzieliśmy o komunikacji głosowej u ptaków, posiłkując się przygotowaną na ten cel prezentacją. O tej porze jednak zachodziło realne niebezpieczeństwo zaśnięcia słuchaczy, więc szybko wyszliśmy na zewnątrz, aby rześkie leśne powietrze, wraz z wypitą kawą tchnęło w nas życie.
Wyszliśmy do lasu w porze dnia, kiedy aktywność głosowa ptaków jest największa, toteż bogactwo gatunkowe śpiewających i porozumiewających się skrzydlatych mieszkańców lasu dopisało nam wyśmienicie. Zasłyszanych gatunków było co najmniej kilkanaście, a do najciekawszych z nich należy niewątpliwie zaliczyć zniczka i muchołówkę małą. Każdy z uczestników zakończył wycieczkę bogatszy o umiejętność rozpoznania po głosie co najmniej kilku gatunków ptaków występujących w naszych lasach, a my przez cały ten czas robiliśmy co mogliśmy, aby zachęcić do niepoprzestawania na tych kilku.
Autorem zdjęć jest Piotr Ludwikowski.
Pozdrawiamy Marek Twardowski i Rafał Wyszyński

Krótka relacja z 19 maja, który był dla nas intensywnym dniem, ale na szczęście wszystko pod kątem ptasim. O 4.00 wyruszyliśmy z Wyszkowa na zielone Kurpie, gdzie w okolicy Ostrołęki i Kadzidła wykonywaliśmy liczenia w ramach Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych. Kurpie to bardzo ciekawa przyrodniczo kraina, więc mogliśmy obserwować ciekawe gatunki, m.in. samicę nurogęsi przysiadającą na drzewach, świergotki polne, lerki, błotniaki stawowe, pustułki. Każdy z nas przywiózł także ze sobą cichą nadzieję na to, że zobaczymy kraskę… Niestety jednak nie dane nam było tym razem, ale cośmy się naoglądali przez lornetki kołków na łąkach, drutów energetycznych, przeróżnych słupów, słupków, suchych drzew, to nasze! Nieraz też serce mocniej zabiło na widok sylwetki przelatującej w oddali… kawki. O 9.00 ptaki na kwadratach mieliśmy już policzone. Do tego czasu zdążyliśmy jeszcze zgubić zeszyt z zapiskami i po niego wrócić, porozmawiać z miejscowymi rolnikami, którzy – jak na gościnnych Kurpiów przystało – naszą wizytę przyjęli z dużą aprobatą, chętnie opowiedzieli nam o wszystkich ptakach, jakie widują w swojej okolicy, wyrażając wobec nich bardzo empatyczny stosunek. Następnie szybko przebyliśmy kilkadziesiąt kilometrów drogi, by o 10.00, na rynku w Pułtusku spotkać się z wycieczką, którą mieliśmy tego dnia przyjemność oprowadzić po nadnarwiańskich starorzeczach. Organizatorami wycieczki byli: Nadbużański Park Krajobrazowy i Gmina Pułtusk, a okazją do spotkania się w tym gronie i okolicznościach – Światowy Dzień Ptaków Wędrownych. Grupa była liczna – 37 osób, wszyscy jednakowo wytrwali i zdeterminowani, mimo przelotnych opadów deszczu nikt się nie poddał i tak duzi, jak i mniejsi, wytrwali na obserwacjach do samego końca. Odwiedziliśmy okolice rzeki Narew w dwóch miejscach – starorzeczu na Popławach oraz stawach w Stawinodze. Gatunków łącznie obserwowaliśmy ponad 40, były wśród nich: rybitwa białowąsa, łabędź krzykliwy, trzmielojad, remiz, dziwonia, perkoz dwuczuby, perkozek, głowienka. Jak zwykle nie udało nam się zmieścić w planowanym czasie. Na nasze szczęście jednak organizatorzy wykazali się wobec nas wyrozumiałością i łagodnością 😉 Załączamy kilka zdjęć z tego pięknego dnia.
Pozdrawiają Marek Twardowski i Rafał Wyszyński.

Minioną niedzielę spędziliśmy na obchodach Międzynarodowego Dnia Ptaków w Śląskim Ogrodzie Botanicznym w Mikołowie. Gościliśmy tam z prelekcją i wycieczką. Jako, że znaleźliśmy się na nieznanym gruncie, to nasza przygoda rozpoczęła się już dzień wcześniej, kiedy to przybyliśmy do Mikołowa rozpoznać ornitologicznie teren, w który mieliśmy wyruszyć następnego dnia. W sobotę o świcie opuszczaliśmy nasze Mazowsze w pięknej słonecznej, pogodzie. W miarę zbliżania się do celu pojawiały się najpierw chmurki, potem chmury, aż wreszcie okazało się, że prognozy nie kłamały i na Śląsku przywitał nas ulewny deszcz… W związku z tym, że pogoda na ptaki jest dobra, albo bardzo dobra, a my trafiliśmy na dobrą – naciągnęliśmy kaptury na głowy, zaślepki na okulary lornetek i ruszyliśmy patrzeć i nasłuchiwać co ciekawego piszczy w uroczym mieszanym lesie poprzecinanym wąwozami. Las, jak ciekawie się zapowiadał, takim też okazał się być w rzeczywistości. Już po pierwszych paruset metrach znaleźliśmy cztery gniazda jastrzębia, w tym jedno z wysiadującą samicą. W wielu martwych i na wpół martwych drzewach znajdowaliśmy ślady żerowania dużych dzięciołów (nie mylić z dzięciołem dużym), co w połączeniu z tym, że znajdowaliśmy się na południu Polski – natychmiast przywiodło nam na myśl dzięcioła zielonosiwego. Nasze zmysły wyostrzyły się tym bardziej, że ½ naszego składu nie widziała jeszcze tego gatunku w swoim życiu. Nasza uwaga i cierpliwość opłaciły się (jak zwykle) i po kilkudziesięciu minutach wykryliśmy parę tych pięknych ptaków. Marek nasycił oczy i uszy, zrobił stosowną dokumentację fotograficzną i z radością dodał do swojej życiowej listy canusa. Poza tymi ciekawostkami w lesie śpiewał standard dla tego typu środowiska: rudzik, strzyżyk, kowalik, szpak, kos, śpiewak, pełzacz ogrodowy, grubodziób, zięba itd. Zaskoczyła nas natomiast bardzo duża liczba modraszki, która znacznie przewyższała liczebnością bogatkę. Kilka godzin spędzonych w terenie dało nam ogląd sytuacji, pozwoliło opracować trasę wycieczki i ustalić gatunki, który następnego dnia powinniśmy poświęcić uwagę. Na laurach jednak nie spoczęliśmy, wszak wilka ciągnie do lasu i w niedzielę rano znów byliśmy w terenie, jeszcze zanim nasza impreza się rozpoczęła. Tym bardziej, że tego dnia pogoda była już „bardzo dobra”. Podczas prelekcji opowiedzieliśmy słuchaczom o ewolucji ptaków, specjacji gatunkowej, piórach, zdolności lotu, sposobach zdobywania i magazynowania pokarmu, gadach jako składniku ich diety. Wycieczka odbyła się zaplanowaną poprzedniego dnia trasą po Ogrodzie Botanicznym oraz przylegającym do niego lesie. Grupa trafiła nam się taka, jaką można tylko sobie wymarzyć – zainteresowani, ciekawi, pytający, wymieniający spostrzeżenia, a także sami posiadający duża wiedzę o ptakach. Dziękujemy Wam, grupo, za ten czas! Ptaki dopisały, tematów do rozmów nie brakowało i szczerze mówiąc, gdyby nie ograniczony organizacyjnie czas, to moglibyśmy jeszcze tak długo… Po naszym powrocie z terenu skierowaliśmy się w stronę stoisk przyjaciół ornitologów z Górnośląskiego Koła Ornitologicznego, z którymi mogliśmy wspaniale pogawędzić, pośmiać się i wypić smaczną kawę – Aleksandra Sokół, Jacek Betleja, Michał Molicki – bardzo miło było Was spotkać. Na koniec złożyliśmy też wizytę u przyjaciół z Dzikiej Drogi w szkole łucznictwa, Klaudii Jadwiszczyk i Krzysztofa Lewickiego (dziękujemy Wam za gościnę). Tam mogliśmy dać upust emocjom strzelając z łuku do tarczy pod okiem instruktora. Zapewne zabawilibyśmy dłużej, gdyby droga do domu, która nas czekała, była nieco krótsza. Pożegnaliśmy więc wszystkich przyjaciół i znajomych i ruszyliśmy w drogę powrotną. Składamy podziękowania dla Śląskiego Ogrodu Botanicznego w Mikołowie za zaproszenie, pani Sylwii Prusko za dopięcie wszystkich spraw organizacyjnych na ostatni guzik i do zobaczenia na kolejnych wycieczkach!

Miniony weekend, 23 i 24 marca, upłynął nam bardzo pracowicie, a to za sprawą organizowanej przez nas, Nadleśnictwo Wyszków i Ptaki Polskie – Nocy Sów, które z uwagi na liczbę zgłaszających się osób, wzorem lat ubiegłych – zmuszeni byliśmy rozłożyć na dwie noce: 22 i 23 marca!
Była to już trzecia edycja nocnych poszukiwań tych ptaków, którą mieliśmy przyjemność poprowadzić wspólnie z Nadleśnictwem Wyszków.
W tym roku, jako gatunek przewodni prelekcji i cel wizyty w terenie, obraliśmy pójdźkę. W sali konferencyjnej nadleśnictwa przybliżyliśmy uczestnikom sylwetkę tego gatunku, było troszkę informacji na temat biologii, ekologii, statusu, zagrożeń i potrzeb ochrony tej sowy w Polsce i pozostałym obszarze jej występowania w Eurazji.
Po wstępnym przygotowaniu teoretycznym, wspólnie wsiedliśmy do autokaru i wyruszyliśmy na nocne nasłuchiwanie pójdziek w terenie. Jak to już z ptakami bywa – kto spróbował, ten wie – bywają nieprzewidywalne i niestety nie było nam dane usłyszeć wołania „pójdź, pójdź w dołek za kościołek” na żywo. Nie jesteśmy skłonni łatwo się poddawać, zatem zabraliśmy uczestników w inne miejsce, gdzie wszystkim dane już było usłyszeć nawoływania samców i samic uszatek. Do atrakcji wieczorów włączyły się również przelatujące nocą nad nami kuliki wielkie, czajki i żurawie. Z bardzo bliska także obserwowaliśmy puszczyka. Dość wczesna pora roku i zimne noce, a także nadchodzący front atmosferyczny najprawdopodobniej złożyły się na brak aktywności wokalnej pójdziek. Jednak gruszek w popiele nie zasypujemy i za rok ponownie spróbujemy podjąć to wyzwanie.